ถ้าพูดถึงก๋วยจั๊บ หลายคนจะคิดถึงแผ่นแป้งม้วนเป็นหลอดกลมๆ ในน้ำซุปสองสูตร คือ น้ำใส ใส่หมูสับเครื่องในบางเจ้ามีหมูต้มเปื่อย หรือหมูกรอบ และแบบน้ำข้น ที่จะเป็นแผ่นแป้งก๋วยจั๊บอยู่ในน้ำแป้งข้าวเจ้า จึงมีความข้นหนืด น้ำซุปรสต้มเค็มหรือพะโล้รสอ่อนๆ มีหมูต้มหั่น เครื่องในพะโล้และไข่ต้มใส่มาด้วย

ส่วนก๋วยจั๊บของจังหวัดอุบลราชธานี คือ “ก๋วยจั๊บญวน”หรือ “ต้มเส้น” ซึ่งเป็นสูตรจากชาวเวียดนามที่เคยอาศัยแถบนี้ เส้นมีลักษณะยาวและเหนียว ไม่ม้วนแบบภาคกลางมีความข้นและหนืดของเส้นและน้ำซุป เพราะมีแป้งละลายออกมาตอนต้ม ทำให้มีอีกชื่อว่า “ข้าวเปียก” แม้บางร้านใส่เครื่องและเนื้อสัตว์ที่ต่างกัน แต่ต้องมีหมูยอหั่นและหอมเจียวยืนพื้นเหมือนกัน

ชายกางมาพบก๋วยจั๊บญวนร้านหนึ่งที่จังหวัดอุบลราชธานี ร้านนี้เป็นร้านเก่าแก่อยู่ตรงด้านขวาของแยกบ่งกาแซว ถนนศรีณรงค์ เยื้องกับโรงเรียนอาเวมารียา คนมุงตลอดช่วงเช้าและเห็นป้ายบอกชัดเจนว่า “ก๋วยจั๊บเจ๊เรียน”

เจ๊เรียนเป็นคนอุบลราชธานีโดยกำเนิด และมีบรรพบุรุษที่มีเชื้อสายเวียดนาม จึงมีฝีมือด้านการทำอาหารพื้นเมืองเวียดนามหลายอย่าง เส้นก๋วยจั๊บเจ๊เรียนเป็นเส้นสด ทำเองทุกวัน เหนียวนุ่ม กินเพลินดีมาก และเอกลักษณ์ของเจ๊เรียนคือ จะใส่แค่หมูยอหั่นอย่างเดียวเท่านั้น แต่ทีเด็ดอยู่ที่พริกป่นผัดน้ำมัน ที่มีความเผ็ดหอมแฝงอยู่ ช่วยเพิ่มรสชาติจริงๆ ครับ

ปากหม้อญวนคือพระรองของเจ๊เรียน จะมีให้เลือกทั้งแบบ Original แป้งนิ่มๆ และแบบแป้งกรอบ ซึ่งไม่ค่อยเจอที่อื่น ทั้งสองแบบจะใส่ไส้หมูสับกับต้นหอม รสชาติดีมากหากบีบมะนาวเล็กน้อย แล้วราดน้ำจิ้มลงไปหน่อย แนมกับผักสดนะคุณเอ๋ย อย่าให้เล่าร้านนี้มีอาหารญวนหลายอย่าง ชายกางชอบบาแก๊ตต์ หรือขนมปังเวียดนาม สอดไส้หมูยอ กุนเชียงหั่นนำมาจี่ (ย่างเตาถ่าน) ใส่ซอสมะเขือเทศ หรือซอสพริกอร่อยมาก

เจ๊เรียนยังมีโจ๊กหมูให้ท่านเลือกใส่ไข่ลวก ไข่เค็มหรือไข่เยี่ยวม้า นอกจากนี้ยังขายไข่กระทะอีกด้วยเรียกว่าหลับตาเห็นเมืองโฮจิมินห์กันไปเลยสำหรับผู้ที่มาพักผ่อน หลังจากรับประทานเสร็จก็พาครอบครัวไปเที่ยววัดวาอาราม ชมอุทยานผาแต้ม น้ำตกแสงจันทร์ สร้างช่วงเวลาดีๆ ร่วมกัน เพราะชีวิตนี้สั้นนักเรายังมีเวลา ยังมีโอกาสที่จะทำในสิ่งดีๆ ทั้งกับตัวเราเองและคนใกล้ตัว โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับพระในบ้าน เพราะเราไม่อาจรู้ได้ว่า วันพรุ่งนี้จะมาถึงหรือไม่ สวัสดี